RPG

Banda głupców- pomyślał mężczyzna wpatrzony w cichy pochód sporej grupki ludzi. Jeśli wszyscy uciekną, to faktycznie niewiele pozostanie z naszego świata.
Po bezwzględnej wygranej Tordesa w wieczornym pojedynku szachowym i pojawieniu się niespodziewanie tajemniczego gościa w karczmie, rankiem- Goldenleaf opustoszało. Mieszkańcy zabrali swoje drobne wygrane z zakładów od wędrownego kupca i zniknęli w  swoich domach szykując się do drogi. O świcie, wraz ze wstającym słońcem, na główny plac wytoczyły się wozy mieszkańców i rozpoczął się milczący marsz. Nikt nie był raczej w nastroju do pogawędek. W końcu nikt chętnie nie zostawia za sobą dobytku całego życia. Nawet nieznajomemu udzielił się ten nastrój. A może po prostu młodzieniec taki był? W każdym razie zapłacił kilka miedziaków i dosiadł się do wozu Justina, który mimo dodatkowego zarobku i tego, że uprzedniego dnia ocalił skórę, wcale nie wyglądał na szczęśliwego.

Sam krajobraz też nie napawał optymizmem. Wszędzie było co prawda pięknie i zielono..., ale pusto. Podczas całej ośmiodniowej wędrówki mieszkańcy Goldenleaf spotkali ledwie parę osób. Wszystkie pobliskie wsie były już puste, a wszystko co mogło być kiedyś przydatne- zniszczone przez zwierzęta. Każdej nocy Corn zarządzał rozbicie obozu w takich miejscach. Stare meble służyły jako opał, a opuszczone chałupy jako schronienie przed deszczem i wiatrem. Nieocenioną pomocą okazał się również Ross, którego specyfiki przynosiły ulgę zmęczonym starcom i nieprzyzwyczajonym do wędrówki dzieciom, a także Asgeir i Tordes, którzy troszczyli się o ciepłe posiłki przed snem.

Ostatniego dnia podróżnicy dotarli do słynnego Ceardtown. Jeszcze do niedawna kwitnąca stolica, teraz siedlisko różnego rodzaju szumowin wietrzących łatwy zysk w pustych siedzibach możnych Panów. Miasto było opuszczone przez swoich włodarzy podobnie ludzkich, jak i boskich. Chaos, który w nim zapanował powodował ciarki na ciele podróżnych zmierzających do odległej o pół dnia drogi bramy. Drzwi do domów i sklepów w większości były powyłamywane a resztki mieszkańców dla bezpieczeństwa nosiła ze sobą broń.

Górne miasto wyglądało jeszcze ciekawiej.
Cholera! Aż tak? To musiała być magia. Powiedział François widząc głębokie kratery w miejscach gdzie jak pamiętał ze swojej ostatniej handlowej wyprawy, znajdował się ratusz wraz z koszarami, świątynia Wistosa, budynek gildiowy i kilka większych posiadłości. Grupa szybko minęła to miejsce. Większość nigdy nie miała do czynienia z magią, a pogłoski o mocy magów i ich wrodzonej złośliwości nie zachęcały do bliższego zapoznania się z nimi. Poza tym byli kastą rządzącą, zrzeszoną w jednej gildii walczącej o władzę z alchemikami. W związku z tym trudno się było z nimi spotkać, no chyba że było się alchemikiem albo niezrzeszonym ale wtedy, w drugim przypadku spotkanie z egzekutorem nie należało do przyjemności. Wśród podróżujących tylko Dorian sprawiał wrażenie niewzruszonego.

Wieczorem, po opuszczeniu murów miasta spotkali jeszcze kilka grup zmierzających w tę samą stronę. Przy samym portalu ludzi było jeszcze więcej. Ogólna wrzawa i huki wystrzeliwanych w powietrze przez magów  kul ognia w celu zapanowania nad tłumem, zdawały się przekrzykiwać własne myśli poszczególnych osób. Krzyki zbrojnych wcale nie uspokajały ludzi, którzy właśnie mieli wejść w coś, o czym nie mieli żadnego pojęcia. Ale tu nie było już odważnych. Począwszy od zwykłego wieśniaka przez mieszczan, żołnierzy a kończąc na magach- WSZYSCY czuli się niepewnie. Masywna brama stworzona z wielkich bloków skał pokrytych runami, zwieńczona symbolem Serkosa nie zachęcała do przekroczenia jej progu. Strach przed śmiercią był jednak silniejszy niż strach przed nieznanym, szczególnie, że magowie zapewniali bezpieczeństwo...

Kolejni ludzie znikali w kłębach dymu piętrzącego się u stóp bramy. Mieszkańcy Goldenleaf parli na przód jakimś cudem nie gubiąc się w masie ludzi. Kiedy po godzinach spowolnionego marszu nadeszła ich ich kolej Corn pierwszy w milczeniu przekroczył delikatną, mistycznie falującą taflę rozpostartą magicznie na całej powierzchni bramy. Reszta podążyła za nim.

Dorian zawsze był ciekaw jak mogą wyglądać takie podróże, więc wyjątkowo zaskoczył go fakt, że poza jasnym światłem, które po przekroczeniu portalu zmusiło go do przymrużenia oczu, nie poczuł kompletnie nic. Za plecami miał portal, z którego wyszedł. Dookoła otaczało go pasmo niewysokich gór zasłaniających dalszy widok. Jedyna ścieżka prowadziła w dół zbocza ku niewielkim zabudowaniom. Po chwili usłyszał plusk wody i odwrócił się aby zobaczyć jak z portalu wyłoniły trzy wozy należące do jego towarzyszy. Na jednym siedzieli Asgeir z Rossem, na drugim Villon a trzeci pojawił się bez konia z lekko zdezorientowanym Tordesem trzymającym w dłoni lejce...
Nikt więcej się nie pojawił...

Haaaaaaalooooooooooooooooooooł! Jest tu ktooooooooooo?? - zakrzyknął Ross, chociaż może lepszym określeniem byłoby "rozdarł mordę", ponieważ prawie cała fauna ucichła na dobre parę minut po jego nawoływaniu.
Rozglądając się wokół i widząc niepokój na twarzach towarzyszy postanowił nieco rozładować sytuację. Podszedł do swoich bagaży, chwilę pogmerał i wyjął coś, co wyglądało jak malutka chorągiewka o niezwykle jaskrawym, różowym odcieniu. Trzymając ją w prawej ręce wyciągnął ją pompatycznym gestem przed siebie i komicznym marszowym krokiem przeszedł parę metrów. Następnie wbił chorągiewkę w ziemię ogłaszając prześmiewczo-uroczystym tonem:
W imieniu naszego Paaaaana i Władcyyyy Wilhelma Pryyyszczatego Ostatniego yyyyyymmm obejmuję  yymmm w posiaaaadaaanie tą zieeeeemię. Bąąądźmyyyy płodni i yyymmm rozmnażajmy się a zieemiaaa niech nam yyyyymmm lekką będzie i przynosiiii yyyyymmm hojne plony i tak dalej i tak daaaalej yyym.. Niestety rozładowanie sytuacji średnio się udało, jeśli w ogóle. Ross zapalił swoją fajkę, wypuścił kłąb dymu i powiedział:
A tak poważnie, to jestem tym równie zaniepokojony co Wy. "To jest bezpieczne" mówili "Sztuka złota dla każdej rodziny", psia ich mać. Pytanie tylko - co MY teraz mamy zrobić? Ja myślę że nie ma rady trzeba wziąć manatki i iśc naprzód, może ktoś jeszcze tutaj trafił. Co Wy na to? Ostatnie zdanie zakończył soczystym kłębem dymu.

Ostatnio edytowany przez HaroldZolter (2010-03-24 19:44:31)

Wśród tego niezwykle głośnego, jak na tak małą grupkę ludzi, zgiełku Dorian siedział nieruchomo, ślepo zapatrzony w dal. Wyglądało to tak jakby starał się zobaczyć co znajduje się ukryte za górami. Jakby to miała być odpowiedź na zagadke gdzie przyszło mu się znaleźć w tym wąskim gronie nieznajomych. hmmm... nikt więcej nie ma zamiaru się pojawić? Nietypowe... bardzo nietypowe! Gdzie są osoby które wcześniej tu weszły? Nie mogły bez śladu zostać zabrane stad siłą. Nagle rozmyślania młodzieńca przerwały iście nieludzkie dźwięki  -Haaaaaaalooooooooooooooooooooł! Jest tu ktooooooooooo?? - Szalony, zdaniem Doriana zielarz zwany Ross'em starał się najwidoczniej ściągnąć na nowo przybyłych podróżnych uwagę całego otaczającego ich świata. Cholera! Czy on się nie zamknie! Nie dość ,że nie mogę się w tym zgiełku skupić to jeszcze tymi wrzaskami ściągnie mam na głowę tubylców którzy niekoniecznie muszą być przyjaźni!!... ehhh... mniejsza o tych idiotów. Jeśli ich zachowanie sprowadzi grupę tutejszych oszczędzi mi to chociaż zbędnego spaceru do wioski w celu pozyskania informacji. Teraz do istotnych rzeczy. Faktem jest ,że po tej stronie portalu jest teraz kilka osób ,a pewne jest ,że tak po przejściu Ci którzy by się tu pojawili przed nami nie zniknęliby bez śladu. Więc ,albo się tu nie pojawili, albo mamy tu do czynienia z magią... pff... zbyt wiele jest przeciw ingerencji tutejszych użytkowników magii... to bez sensu zabierać tylko część ludzi skoro pojawi się ich więcej oraz cóż za ingerencja mogłaby sprawić ,że nie pojawiliby się kolejni podróżni... zatem bardziej prawdopodobną opcją jest to ,że się tu oni nie pojawili wcale... Na skamieniałem Twarzy alchemika pojawił się lekki grymas irytacji gdy Ross wyciągnął coś i zaczął ponownie wbijać szpilki w uszy młodzieńca swoim głosem. W imieniu naszego Paaaaana i Władcyyyy Wilhelma Pryyyszczatego Ostatniego yyyyyymmm obejmuję  yymmm w posiaaaadaaanie tą zieeeeemię. Bąąądźmyyyy płodni i yyymmm rozmnażajmy się a zieemiaaa niech nam yyyyymmm lekką będzie i przynosiiii yyyyymmm hojne plony i tak dalej i tak daaaalej yyym.. Arrrrrrghhh... On się chyba prosi o śmierć! spokojnie... to może chociaż dam mu powód do krzyków. Jakby tak grunt zapalił mu się zapalił pod nogami. Młodzieniec zerknął na zielarza. Nie! Nie mogę tego zrobić. Kto wie czy ten teren nie jest obserwowany, a w dodatku ta banda może być zabobonna... używanie alchemii mogłoby doprowadzić do zamieszania które skończyłoby się walką, a żadna zbędna walka nie ma dobrych konsekwencji. Musze to jakoś wytrzymać... Hmm jaki jest powód tego ,że tylko my tu trafiliśmy? Czyżby coś nas łączyło? hmm... mało prawdopodobne. Może co jakiś czas brama zmienia miejsce docelowe... ehhh też nie brzmi to logicznie. Może o czyjaś ingerencja? Tylko kto by miał coś do nas wszystkich?  Jakoś nie daję wiary by osoba potrafiąca zmienić miejsce docelowe bramy zrobiła to tak nieumiejętnie ,że poza osobą na której jej zależało trafiła tu jeszcze grupa postronnych podróżnych. Taka próba byłaby zbyt skomplikowana ,aby niebyła dopracowana od ostatniego szczegółu. Zatem znowu... co mogłoby nas łączyć? pfff Bzdury!! Potrzebuje jakiegoś sensowniejszego pomysłu. hmm... Szliśmy blisko siebie ja z na wozie z tym człowiekiem... go tu nie ma... chyba za mami jechała cała reszta znajdujących się tu ludzi. hmmm... chwila to może być  to! Osoba prowadząca wóz była trochę przede mną zatem pierwsza przekroczyła bramę, a reszta weszła w tym samym miejscu chwile za mną... czyżby czyżby coś z mojego wyposażenia naruszyło działanie bramy i zrobiło niewielką, chwilową wyrwę przez którą zmieściła się tylko ta grupa? Cóż byłoby to szokujące, ale... brzmi lepiej niż moje pozostałem pomysły hmm.. chociaż... to prędzej coś z mojego ekwipunku niż ja sam... przez portal przeszło też parę osób o potężnej mocy i jakoś ich tu nie ma więc faktem posiadania umiejętności alchemicznych nie mogłem zakłócić bramy, a nie ma chyba innego powodu dla którego moja osoba mogłaby doprowadzić do tej sytuacji. Cóż punkt zaczepienia jest najwyższa pora sprawdzić teorie. Niestety dla pewności obie.  Dorian wstał niczym zbudzony z letargu. Nie patrząc ani nie odzywając się do nikogo podszedł do Bramy. Stojąc plecami do reszty podróżnych rozpiął płaszcz, aby móc po kolei sprawdzić czy któryś z jego przedmiotów oddziałuje na Bramę. Zachowanie to nie wydawało się zbyt normalne, a już decydowanie nie wydawało się uprzejme ,ale Dorian nigdy nie był znany z nadmiernej uprzejmości. Takie postępowanie mogło wywołać co najmniej zaciekawienie pozostałych podróżnych więc alchemik stał tak ,aby jak najmniej było widać. Jedyne mogło zostać łatwo zauważone to odsłonięte dwa końce jego mieczy po lewej stronie. ehhh trzeba jeszcze sprawdzić jeszcze hipotezę podobieństwa, a nikt jak widzę nie kwapi się z przedstawieniem... Młodzieniec nie odwracając się, ani nie przerywając pracy spokojnym głosem odezwał się. Jeżeli chcecie jechać dalej teraz droga wolna. Nie przeszkadzajcie sobie mną. Powiedzcie mi tylko coś o sobie i oczywiście kim jesteście ,żebym mógł was znaleźć jeżeli planujecie ruszać.

Mów mi Ross, chłopcze. Jak ktoś Cię potnie, to ja będę mieć największe szansę, żeby złożyć Cię do kupy. - Powiedział zielarz do wciąż stojącego tyłem Doriana. Ciekawe czy fauna i flora tego wymiaru bardzo się różni od tej z moich stron... Sprawdźmy. Po chwili oddalił się na niewielką odległość od wozów poszukując okazów flory co jakiś czas buchając niczym piec dymem z fajki.

Ostatnio edytowany przez HaroldZolter (2010-03-28 11:43:52)

   Dorian przerwał badanie bramy i odwrócił lekko głowę w stronę wysokiego jasnowłosego mężczyzny. Jak już mówiłem droga wolna. Jeżeli część z was planuje teraz wyruszyć do wioski nic nie stoi wam na przeszkodzie. Ja mam jeszcze tu parę rzeczy do zrobienia więc ruszę jak skończę, a nikt z was nie musi tu na mnie czekać. Młodzieniec następnie zerknął na Tordes i czując zapach tego co ma zamiar przyrządzić rzekł. Jeżeli ta ryba nadaje się jeszcze do spożycia to ryż.
   hmm... mamy tu dwóch osiłków. Najemnicy? Poszukiwacze przygód? Ciężko powiedzieć ,ale obecnie nie wydają się nietypowi. Nie to co ten czarnoskóry kucharz... coś mi w nim nie pasuje. Wątpię ,żeby chodziło tylko o potrzeby fizjologiczne z tym moczem, ale chyba terenu nie znaczył. Podejrzany typ, zdecydowanie będę musiał mieć go na oku. Zostaje jeszcze zielarz. Takich jak on to widziałem wielu. Tyle ,że wszyscy byli w zakładzie dla obłąkanych! mmm..praca tam pomimo tego ,że był tak krótka była bardzo owocna... szkoda tylko dla pacjentów ,że nie miała nic wspólnego z leczeniem. Ahh ale co do tego człowieka. Nie mogę wystawić jeszcze pełnej diagnozy, lecz wydaje się ,że bierze jakieś silne środki psychotropowe. Radość wynikająca z nich najprawdopodobniej ma na celu wyparcie ze świadomości jakiś traumatycznych przeżyć. Niezależnie od trafności tej diagnozy jest to osoba na którą lepiej żebym uważał. hmm... cóż nie jestem zaskoczony,że nie wynikły łączące nas fakty, a zadawanie dodatkowych pytań mogłoby wzbudzić podejrzenia. Więc tą teorie na razie odrzucamy. Zostało mi jeszcze kilka przedmiotów do sprawdzenia i z tym też skończę. Przydałoby się więc wymyślić jak dokładnie wejść do wioski. Pakowanie się tam z marszu byłoby głupotą. Przydałby się zwiad... chwila obserwacji... ostatecznie wejście do wioski od innej strony niż portal też by nie zaszkodziło. Czas chyba trochę ich zmobilizować.
   Dorian spojrzał w niebo... z przedmiotów do sprawdzenia został jeszcze przeklęty miecz ojca, rękawiczki, kilka flakonów,rodowy amulet i kilka mniej istotnych drobiazgów. Miejsce to wydało się teraz mu takie spokojne. Rozmowa podróżnych płynęła niezmiernie wolno jakby każdy ważył słowa starając się rozgryźć rozmówce. Okolica wyglądała teraz jak pustkowie. Wioska znajdując się w oddali budziła w Dorianie wrażenie opustoszałej. Nawet brama straciła dynamizm i wydawała się zastygać. Dodatkowo dręczące alchemika uczucie potęgowało w nim stan ciszy przed burzą.
Młodzieniec opuścił głowę i po chwili powiedział do Tordes'a. Kucharzu trzeba dokładnie rozejrzeć po okolicy w celu ustalenia czy nie było kogoś ostatnio tu w okolicy, a co do wyrywnych może ktoś dokona zwiadu i sprawdzi czy wioska jest bezpieczna.

Po posiłku to dobry pomysł. Wszelkie próby skradania się są trochę pomyłką, ktokolwiek chciałby nas zauważyć już to uczynił, jesteśmy tutaj podani ewentualnym agresorom jak na patelni - spojrzał się znacząco na wzgórza dookoła - równie dobrze możemy pokazać że nie mamy złych zamiarów i się nie certolić. - odrzekł Asgeir, kiwając głową Villonowi.

Jedyną odpowiedzią Villona było pełne dezaprobaty spojrzenie i nie mając zamiaru odpowiadania na zaczepki młodego impertynenta, spokojnie czekał na przygotowanie posiłku.

Dorian, widocznie zawiedziony wynikiem swoich poszukiwań, przysiadł się do ogniska rozpalonego przez Tordesa. Zapach gotowej do spożycia ryby unosił się delikatnie zwabiając resztę towarzyszy i ich zwierzęta. Nawet Ross powrócił z pękiem jakichś nieznanych reszcie ziół, aby posilić się przed ruszeniem w dół ścieżki.
Wszyscy jedli z niebywałym zaangażowaniem, szczególnie, że nie wszyscy mieli okazję spożywać dania wykonane przez szefa kuchni ze starej karczmy Justina. Kiedy skończyli, wszyscy jednomyślnie  wpakowali się na dwa zaprzężone wozy i powoli ruszyli w stronę widzianych w oddali zabudowań.
Im bliżej byli, tym jaśniejsze się stawało, że to co widzieli to zaledwie trzy budynki postawione obok siebie na rozszerzonym kawałku ścieżki. Niewysoka, wymurowana z kamienia wieża strażnicza, stała pod niemalże pionową ścianą skał znajdującą się z jej lewej strony. Z drugiej zaś strony, nad samą przepaścią stał podłużny, parterowy budynek, zbudowany pośpiesznie z drewnianych belek, kryty strzechą. Z niego właśnie, na spotkanie przyjezdnym wyszło kilku mężczyzn uzbrojonych w krótkie miecze i odzianych w kolczugi z symbolem Ceardtown na piersi.
Witam was serdecznie panowie.- powiedział najstarszy z całej czwórki kręcąc swoim rudym wąsem - Nazywam się Caleb i z rozkazu samego Lorda Meangrotha pilnuję tego przejścia. Mam rozkaz zatrzymywać i sprawdzać jedynie większe grupy wyłaniające się z przejścia, także śmiało możecie przejść. Jednak zanim ruszycie na dół, do miasta- Tu pokazał skraj urwiska i uśmiechnął się szeroko- oczywiście tędy -wskazał ciąg dalszy ścieżki zakręcającej gdzieś za długim budynkiem- to proponuje wstąpić do naszej karczmy. Jest tuż za wieżą. Tuż przed zmrokiem robi się tam zawsze tłoczno i można poznać ciekawych ludzi. Poza tym właściciel jest ponoć najdłużej przebywającą tu osobą- Chrząknął- I teraz najważniejsze. Zakaz wchodzenia na wieżę oraz do naszych koszar, o tych, z których właśnie wyszliśmy. No i na ich końcu, na zewnątrz siedzi niejaki Gebron, wysłannik Gildii. Zameldujcie się u niego. - wyprostował się - A teraz żegnam, życzę powodzenia i wracam do swoich obowiązków - odwrócił się na pięcie i wraz z towarzyszami zniknął za progiem, z którego wyszedł.
Zaciekawieni podróżni szybko udali się w stronę przepaści, za którą miało być wspomniane przez szefa straży miasto.
A więc stąd te dziury w mieście - powiedział Francois szerzej otwierając ze zdumienia oczy. Oczom podróżnych ukazały się niezliczone połacie lasów zakrywające większą część widocznego obszaru. Z tego krajobrazu wyraźnie wybijały się dwa elementy. Pierwszy, bardziej oddalony to dziwna skała, wielkości małej góry, jakby uformowana w kształt ludzkiej postaci. A może tylko podobnej do ludzkiej? Z tej odległości trudno było to ocenić. Drugi, znacznie bliższy spore skupisko zabudowań u stóp wzniesienia, na którym się znajdowali. W środku wystrzeliwały w górę budynki, jakby żywcem przeniesione ze starego Ceardtown. Ratusz wraz z koszarami, świątynia Wistosa, budynek gildiowy i kilka innych wybijało się wyraźnie ponad oddzielone od nich powstającym cały czas murem, małe chatki wybudowane z ogólnie dostępnego drewna.
Wynocha stąd!!- Z rozmyślań Asgeira wybudził go silny kobiecy głos i jeszcze silniejsze trzaśnięcie drzwiami karczmy.